Unknown

ବିଶ୍ଵନାଥଙ୍କ ଜଣାଣ

ଶ୍ରୀ ଚନ୍ଦ୍ର ଚୂଡ଼ାମଣି ହରିଚନ୍ଦନ ଜଗଦ୍ଦେବ

ବିଶ୍ୱନାଥଙ୍କ ଜଣାଣ

କେଉଁ ଦୀନଜନ, କରେ ନିବେଦନ, ବିଶ୍ୱନାଥଙ୍କ ଛାମୁରେ	।
କୃଶତାକୁ ବହି, କରାନ୍ୱିତେ ରହି,	।
ଆନ୍ତରିଙ୍କ ଭକତିରେ ହେ	।
ଆହେ କୈଳାସ ଈଶ୍ୱର, କରୁଣାରେ ଏକ୍ଳେଶୁ ଉଦ୍ଧର ହେ	।। ୧ ।।
ଖଣ୍ଡପର୍ଶୁଧର, ଖଣ୍ଡିଣ ଏଥର, ଖଗଙ୍କ ପୀଡ଼ା ଆମୁଲେ	।
ଖଟଣି ପ୍ରକାର, ଖଟାଇ ପୟର,	।
ସେବାରେ ରଖାଅ ବେଳେ ହେ	।
ଖରେ ଶୁଣି ମୋ ମନ୍ଦନ, ଖେଦପାଶରୁ କର ମୋଚନ ହେ	।। ୨ ।।
ଗରକଣ୍ଠଘୋର ଗରଦୁଃଖରେ ଚତି ଏହା ତୁମ୍ଭେ ମୋର	।
ଗୁହାରି ଶୁଣିବୁ, ମରସପୁରସୁ ବୁଡ଼ାରେ	।
ଜବେ ନିବାର ହେ	।
ଗାଢ଼ ସଙ୍କଟରେ ପଡ଼ି ଗଞ୍ଜିଲ ମୁ ହୋଇ ଯାଏ ସଡ଼ି ହେ	।। ୩ ।।
ଘୋଟିଅଛି ଆସି, ଘୋର ପାପରାଶି, ଘଟକୁ କରାଇ କ୍ଷାମ	।
ଘୂର୍ଣ୍ଣିହେଉ ଦୁଃଖ,-ଘାସିରେ ବିମୁଖ,	।
ହୋଇଅଛି ସର୍ବଯାମ ହେ	।
ଘେନି ଘଣ୍ଟକୁ ଘୋଡ଼ାଇ, ଘଣ୍ଟେଶ୍ୱର କର ମୋତେ ତ୍ରାହି ହେ	।। ୪ ।।
ନବପଞ୍ଚପୁରେ, ନରାଦି ଶ୍ରେଣୀରେ, ନିରେଖ ହୋଇ ମୋପରି,	।
ନଥିବତ କେହି, ନିରାମୟ ନୋହି,	।
ନିରବଧି ଏହିପରି ହେ	।
ନିଯୋଜ୍ୟରେ ଏବିଲମ୍ବ, ନକରିଣ ହୁଅ ଅବଲମ୍ବ ହେ	।। ୫ ।।
ଚଦିର-ଭୂଷଣ, ଚବିର-ଧାରଣ, ଚବିରାସ୍ୟଙ୍କର ତାତ,	।
ଚପଳରେ ଭବ, ଚାରୁ ଜଳୋଦ୍ଭବ,	।
ଚରଣାମୃତ ବିଞ୍ଚିତ ହେ	।
ଚଖାଇଣଦେଲେ ଚିନ୍ତା,-ଚିତାତ ଆମୂଳେ ଲଭିଯାନ୍ତା ହେ	।। ୬ ।।
ଛିଦ୍ର ଦଶା ବେଳେ, ଛଦ୍ମ କରି ହେଲେ, ଛାଡ଼ିଦେବ	।
ଯେବେ ହର, ଛଅଷ୍ଟଭୁବନେ, ଛଛନ୍ଦେ କେ ମନେ,	।
ଭଜିବେ ନାମ ତୁମ୍ଭର ହେ	।
ଛାର କ୍ଳେଶେ ଭୟପାଇ ଛପିଅଛ ଯା ଦେଖାନଦେଇ ହେ	।। ୭ ।।
ଜଞ୍ଜାଳଜାଲରେ, ଜଡ଼ି ନିରନ୍ତରେ ଜଡ଼ବୋଲି ବୋଲାଉଛି	।
ଜଡ଼ବସ୍ତୁ ପାଇ, ଜନୀଭୂତ ହୋଇ,	।
ଜଡ଼ବର ପରିଅଛି ହେ	।
ଜହ୍ନୁ କନ୍ୟାଦର ଜବେ, ଜଣାଣକୁ ଶୁଣ ଲବେ ଏବେ ହେ	।। ୮ ।।
ଝାମ୍ପଦେଇ ଆସି, ଝିଙ୍କି କେଶ ପାଶୀ, ଝାମ୍ପି ନେବଟି	।
ଏ ପ୍ରାଣ, ଝଟତି ସେ ଦର, ଝିମିଟରେ ଦୂର,	।
ନକଲେ ହେବ ଦୂଷଣ ହେ	।
ଝାଡ଼ବାସୀ କୃପାମୃତ, ଝଲ୍ଲତି ମୋପରେ, ହେଉ ପାତ ହେ	।। ୯ ।।
ନିରେଖରେ ଆଉ, ନୈରାଶ୍ୟ ନହେଉ ନମୁଛି ପଦେ ତୁମ୍ଭର	।
ନରଙ୍କରେ ପୁଣ, ନାରକୀ ବୋଲିଣ, ହେବିଟି	।
ଲେଖା ନିକର ହେ	।
ନିଖିଳରେ ତୁମ୍ଭବିନା, ନାଶିବ କେବା ଏ ମୋ ଯାତନା ହେ	।। ୧୦ ।।
ଟାକିଅଛି କ୍ଷୀଦ୍ର, ଟାଣହୋଇ ଛିଦ୍ର, ଟିକିଏ ପାଇବାଯାଏ	।
ଟଙ୍କରେ ତା ଗର୍ବ, ଟଙ୍କାଇ ହେ ଶର୍ବ,	।
ଟେକ ରଖାଅ ନିର୍ଭୟେ ହେ	।
ଟିକକରେ ମନ ମୋର, ଟଳଟଳ ହୁଏ ପାଇ ଦର ହେ	।। ୧୧ ।।
ଠିକରେ ଠଉରି, ଠୁରି ତୁମ୍ଭରି, ଠଣ ସୁନ୍ଦରାଘ୍ରିଂ ମୋକ୍ଷ	।
ଠାବବୋଲି ଭାବି, ଠିକଣା କରିବ,	।
ଟିକିଏ ହେଲେ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ହେ	।
ଠୁଳେ ଚନ୍ଦ୍ର ଚୂଡ଼ାମଣି,-ଠାରେ କୃପାକର ଶୂଳପାଣି ହେ	।। ୧୨ ।।
ଡରି କଲେ ହେଳା, ଡ଼ୁବିବ ମୋ ଭେଳା, ଡ଼ୁବ ନକରାଇ ଆର	।
ଡାକଶୁଣି ଲୋଳେ, ଡୌଲପଦତଳେ,	।
ରଖି ମୋର ଦର ହର ହେ	।
ଡମ୍ଭକତ ଅଟେ ମୁହିଁ, ଉମ୍ଭ ପରି କିଛି ନଜାଣଇଁ ହେ	।। ୧୩ ।।
ତଳତଳ ହୋଇ, ତତ୍କାର ଆସଇ, ତାଳେ ହେଲେ ହେ ମହେଶ	।
ତୋତେ ପଦନୀର, ତୋକାଇ ପାପର,	।
ତମକୁ କରାଅ ଧ୍ୱଂସ ହେ	।
ଢକଢକ ହୋଇ ଜୀବ, ଢଳିପଡ଼ିଲେ ନିନ୍ଦା ପାଇବ ହେ	।। ୧୪ ।।
ଅଶରଣନ୍ତ୍ରାତା, ଅଖିଳକରତା, ଅକର୍ମରୋ କର୍ମଦାତା	।
ଅଟବୋଲ ତୁମ୍ଭେ, ଅଛି ସଦା ଦମ୍ଭେ,	।
ଅମ୍ବୁଜାଘ୍ରିଂ କରି ଚିନ୍ତା ହେ	।
ଅକିଞ୍ଚିନେ କର କୃପା, ଅକାରଣରେ ନପାଅ ତ୍ରପା ହେ	।। ୧୫ ।।
ତୁରିତେ ଏଭୀରୁ, ଜମୋବିକାରରୁ ତରିବା ଆଶାରେ ପୁଣ,	।
ଦ୍ଭବ ସୈାଭାଗ୍ୟଦ,-ତାମରସ ପଦ,-	।
ତଳେ ପଶୁଛି ଶରଣ ହେ	।
ତ୍ରାହି କରିବାକୁ କେହି, ତୁମ୍ଭବିନା ଆଉ ଅନ୍ୟ ନାହିଁ ହେ	।। ୧୬ ।।
ଥୟନୋହି ମନ, ତରେ ଅପଘନ, ଥକାହୋଇ ଏପ୍ରକାର	।
ଥାଉଥାଉ ପ୍ରାଣ, ଥାପିରେ କହିଣ,	।
ସନ୍ଦେହ ଫିଟାଅ ଖର ହେ	।
ଥିଲେ କୃପାକରଦାନ, ଥଟାପରି ଏ ସବୁ ନଘେନ ହେ	।। ୧୭ ।।
ଦୀନଜନ ବାଣୀ, ଦଣ୍ଡେମାତ୍ର ଶୁଣି, ଦର ନକରି ହେ ହର,	।
ଦେଇ କୃପାତରୀ, ଦୁଃଖାବ୍ଧିରୁ ପାରି,	।
କରି ଯଶ ରଖ ଖର ହେ	।
ଦତ୍ତ କରିକରି ସର୍ବ, ଦିଗମ୍ବର ବୋଲାଉଛି ଶର୍ବ ହେ	।। ୧୮ ।।
ଧନ୍ଦି ହୋଇହୋଇ, ଧୃତିକି ହକାଇ, ଧର୍ମକର୍ମ ନଜାଣଇଁ	।
ଧଡ଼ସି ଧବଳ, ଧରାଧରପାଳ,	।
ଧ୍ୟାନରେ ରଖ ମଜ୍ଜାଇ ହେ	।
ଧରଣୀରେ ତୁମ୍ଭବିନା, ଧ୍ୱଂସିବ କେବା ଏ ମୋ ବେଦନା ହେ	।। ୧୯ ।।
ନିରତେ ତୁମ୍ଭର, ନଳିନ ପୟର, ନିରୋଳେ ଯେ ଭଜେ ତାର,	।
ନ ହୁଅଇ ରୋଗ, ନରହେତ ଖଗ,	।
ଉପଦ୍ରବାଦି ନିକର ହେ	।
ନାହିଁତ ମୋ ଆଉ ସଖ୍ୟ ନିତି ଭଜ ଲଭିବାକୁ ସୈାଖ୍ୟ ହେ	।। ୨୦ ।।
ପୟରେ ଶରଣ, ପଶୁଛି ଆସିଣ, ପ୍ରତୀକର କରିମୋର	।
ପଞ୍ଚଏକଅରି, ପାଶରୁ ଉଦ୍ଧାରି,	।
ପୂତକରି କଳେବର ହେ	।
ପରିତୋଷେ ଥିବି ତୁମ୍ଭ, ପଦୋଦଳେ ବର୍ତ୍ତବହିଦମ୍ଭ ହେ	।। ୨୦ ।।
ଫିଟାଅ ଏ ମାୟା, ଫାଶ ବହି ଦୟା, ଫୁଲ୍ଲାରବିନ୍ଦ ଚରଣ,	।
ଫଳଦ ବୋଲିଣ, ଫନ୍ଦା ମୁ କରିଣ,	।
ଅଛିଟି ଫଣି ଭୂଷଣ ହେ	।
ଫେରିବ ସୁଦଶା କେବେ, ଫେଡ଼ି ଫୁରଣାରେ କହି ଚବେ ହେ	।। ୨୨ ।।
ବିକୃତିଯୋଗରୁ, ବିକଳ ହେବାରୁ ବିକାଶ ରହିତ ହୋଇ,	।
ବଞ୍ଚିବା ଭରସା, ବର୍ଜ୍ଜିଛି ହେ ଉସା,	।
ବାହନ ଫନ୍ଦା ନ ପାଇ ହେ	।
ବଞ୍ଚାଇବା ଶକ୍ତି ଥାଇ ବଞ୍ଚନ କରୁଛ ବା କିପାଇଁ ହେ	।। ୨୩ ।।
ଭୟାକ୍ରାନ୍ତେ ସଡ଼ି, ଭବତଳେ ପଡ଼ି, ଭାସି ଯାଉଛି ଏଥର,	।
ଭଦ୍ରଦ ହେ ତୁମ୍ଭେ, ଭୀତନୋହି ଦମ୍ଭେ,	।
ଭୀଷଣ ବଳେ ଉଦ୍ଧର ହେ	।
ଭକ୍ତିରେ ଆସକ୍ତ ହୋଇ ଭାଷେ ଚନ୍ଦ୍ର ଚୂଡ଼ାମଣି ଧ୍ୟାଇ ହେ	।। ୨୪ ।।
ମର୍ମ୍ମ ଚିନ୍ତାନଳେ, ମୁହୁର୍ମୁହୁଃ ଜ୍ୱଳେ, ମୁହୂର୍ତ୍ତେ ନୋହି	।
ବିଶ୍ରାନ୍ତ, ମହିମାଅମୃତ, ମୋହରେ କିଞ୍ଚିତ୍‌	।
ପତନ ହେଉ ତୁରନ୍ତ ହେ	।
ମୃତ୍ୟୁ ଭୃତ୍ୟହୋଇଟାଣ, ମୂର୍ଚ୍ଛିତ ନକରାଇବ ପୁଣ ହେ	।। ୨୫ ।।
ଯାହାର ଚରଣ ଯୁଗଳ ସେବିଣ, ଯତ୍ନେ ମାର୍କଣ୍ଡେୟ ଯତି	।
ଯୋଗାସନେ ବସି, ଯୋଗମାୟା ନାଶି,	।
ଯ ଭିତରେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହେ	।
ଜପି ସେ ବିଭୁଙ୍କ ନାମ, ଯାତନା ଯା ନୁହେ ଉପଶମହେ	।। ୨୭ ।।
ରାଜା ସୁରସେନ, ରୋଗେ ହୋଇ ଖିନ୍ନ ରହନ୍ତେ	।
ତବ ଶରଣେ, ଭିକ୍ଷା ତାଙ୍କୁ କରି ରସାରେ ତୁମ୍ଭରି	।
ରଖିଛ ଯଶ ଆପଣେ ହେ	।
ରୂକ୍ଷନୋହି ସେହିପରି, ରଖ ମତେ ଗରଛୁ ଉଦ୍ଧାରି ହେ	।। ୨୭ ।।
ଲୋକନାଥ ହୋଇ, ଲୋକେ ରୂକ୍ଷନୋହି, ଲବ କରୁଣ ନକଲେ,	।
ଲୋକରେ କି ଯଶ, ଲଭିବ ବା ଲେଶ,	।
ଲୋକେ ଭାଳି ହାଲେଭଲେ ହେ	।
ଲୋପକର ମୋ ସନ୍ଦେହ, ଲୋ କାପବାଦେ ସଡ଼େ ମୋଦେହ ହେ	।। ୨୮ ।।
ବିପଦ ସରିତେ, ବୁଡ଼ିଣ ଆରତେ, ବାଳୀଶ ପରି ହୁଅଇ,	।
ବାଞ୍ଛାକଳ୍ପତରୁ ବଞ୍ଚାଅ ଏଥିରୁ,	।
ବାଞ୍ଛିତ ସିଦ୍ଧି କରାଇ ହେ	।
ବିଶ୍ୱରେ ତୁମ୍ଭରି ବିନା, ବିନାଶିବକେବା ଏ ବେଦନା ହେ	।। ୨୯ ।।
ଶ୍ରୀନନ୍ଦନପର, ଶ୍ରୀଭ୍ରାତାଶେଖର, ଶ୍ରୁତିକି ଡେରିକି ଞ୍ଚିତ,	।
ଶ୍ରବଣକରିଣ, ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ଚରଣ,	।
ସେବାରେ ରଖ ତୁରିତ ହେ	।
ଶ୍ରାନ୍ତରେ ମୋହର ତନୁ, ଶ୍ରାନ୍ତ ହେଉଛି କି ଦିନୁ ଦିନ ହେ	।। ୩୦ ।।
ସୋମଚୂଡ଼ ଘୋର, ସୋମଜୟକର, ସୋମଜାବରେ ହେ	।
ଏକା ସୋମଜାଘ୍ରିଂ ଯାର, ସେବିଣ ନିକର,	।
ସୋମ ଲଭିଲେ ଅଳକା ହେ	।
ସେ ବିଭୂ ଙ୍କର ଚରଣ, ସଦାଧ୍ୟାଇ ନଗଲା କଷଣ ହେ	।। ୩୧ ।।
ଷଣ୍ମୁଖ ଜନକ, ଷଷ୍ଠୀକାନାୟକ, ଷୋଡ଼ଶାଂଶୁର	।
ପୀଡ଼ାରୁ, ସଦ୍ୟ ରକ୍ଷାକର, ସୋମଜପୟର,	।
ସୋମ ଦେଇ ନୋହି ଭୀରୁ ହେ	।
ସଂସାରେ କେ ତୁମ୍ଭଭଳି, ସହିପାରିବ ମୋହର ଅଳି ହେ	।। ୩୨ ।।
ହରିଭୂକଧର, ହରି ଦରହର, ହେଳେ ମାୟାମୋତେ ଭୁଲି,	।
ହରି ହରି ହରି, ହରି ହରି ହରି,	।
ହରି କେ ନିରିକେ ବୋଲ ହେ	।
ହେଜିଣ ନଚିହ୍ନି ପାରି, ହେଉଛନ୍ତି ବିସ୍ମିତ ଆହୁରି ହେ	।। ୩୩ ।।
କ୍ଷପାକରଧର,କ୍ଷିପ୍ରେ ଏହି ଘୋର, କ୍ଷିଦ୍ର ହରହାଲେ ହେଳେ,	।
କ୍ଷୋଭ କ୍ଷୈାଣୀଈଶତୁଙ୍ଗୀ,	।
ପ୍ରତି ଚୂଡ଼ାମଣି ବୋଲେ ହେ	।
କ୍ଷମାକରି ମୋର ହୋଷ, କ୍ଷିତିମଣ୍ଡଳେ ରଖ ଆପଣ ହେ	।। ୩୪ ।।

-ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ-